テラーノベル
アプリでサクサク楽しめる
姫山 乃愛
黒川 憂理
青山 直霧
しにたい
疲れた~…
…もう、…
…なんなんですか
いつまでもいつまでも
白野 夕李
姫山 乃愛
姫山 乃愛
白野 夕李
姫山 乃愛
白野 夕李
頭の中で、ずっと
ぐるぐるぐるぐるって
ぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐる
…駄目ですね、こんなんじゃ
もっと私はしっかりしないと
…、
…「いらない」なんて、二度と言われたくない
…だから、せめて
好かれる人でなくとも、
「いる」人であろうと…
白野 夕李
姫山 乃愛
白野 夕李
白野 夕李
姫山 乃愛
姫山 乃愛
白野 夕李
姫山 乃愛
姫山 乃愛
白野 夕李
ぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐる
なんでできないかなぁ~…
ぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐる
無能だね
ぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐる
要らない
ぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐる
声をそろえて、せーので
ぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐるぐる
才能ってなんだよ
才能ってなんだよ
俺だって努力してんだ
才能才能才能って…
うるせぇよ
辛
一人で任されんの辛
才能あるからって言われんの辛
辛
辛
辛って
よく言うじゃん
辛いに、一本足せば幸せってさ?
どっから一本取ってくんだよ
他人の幸せから?
…俺はそこまで歪んでねぇってw
…だって、俺はどんだけの幸せを壊せばいいんだって話だろ?
…才能ってふざけんな
才能
…ま、
あっただけマシか
…なんて
wwもう、…知らねぇよ
白野 夕李
黒川 憂理
白野 夕李
白野 夕李
黒川 憂理
白野 夕李
黒川 憂理
白野 夕李
黒川 憂理
白野 夕李
黒川 憂理
黒川 憂理
白野 夕李
黒川 憂理
白野 夕李
白野 夕李
白野 夕李
黒川 憂理
黒川 憂理
白野 夕李
白野 夕李
白野 夕李
黒川 憂理
黒川 憂理
白野 夕李
白野 夕李
黒川 憂理
…いつか、気づいてくれねぇかな~…って
…言いたいけど
言えねぇ
…はぁ’~、…
…どぬなから、助けてくれるよな…?w
努力は人一倍しているつもりです
でも実力は人並みです
なんどもなんどもシュートを放ちました
でも成功回数は人並みです
成功確率は平均以下です
平均以下の落第です
<なおきり!行け!
青山 直霧
ガッ
ボールは宙を、弧を描いて綺麗に舞って、
ふっと、力が抜けたかのように
地面に
てんっ てんてん…
青山 直霧
ピピーーッッ
…努力はしているのに
実っているのに
…いつまでも、実ってくれない
なんでなんでしょうか
…きっと、
、…僕の努力が、まだ足りていないから
…いいですね
成功してるやつらは、!w
…早く、…早く
努力して
シュートだって、100発100中で!
完璧で!
頼られて!
明るくて!
頭が良くて!
運動ができて!
そんな人に
なれるのかな
深く深く深くに沈んで見えなくなった傷は、誰にも気が付かれることはない。今でもどくどくと赤黒い血を出しているというのに。いかにも、それは傷跡ではなく立派な傷だ。病むことのない痛みに、呪いのような言葉に、どこまで耐え続ければいいのだろう。解はない。なぜなら、その傷は癒えることなどないのだから。そう、決して。呪いは永遠を約束する。
数多の才に恵まれたその青年はまた、数多の厄にも恵まれる。厄に対して才とは何と無力なものであろう。いくら数があったとて、役に立たないのならそれはただの足枷だ。足枷は鬱陶しい。才とは鬱陶しい。あぁ、可哀想な青年よ。その足枷さえなければどこへでも行けるというのに。人々は足枷に群がる。それを足枷と知らぬまま。なんと馬鹿らしく青年の目には映ったことだろうか。
努力は実る。なんて浅はかな言葉を信じた罰だ。努力だけできたとして何にもならない。いくら大切に育てた種だとしても、花が咲かなければそれはごみと同然だろう?努力がすべて実れば簡単な話だ。世の中に争いなんて生まれるはずもない。なぜ間違いに気が付かないのか?茨の道なき道を道と錯覚するようにふらふらと歩きどうして気が付かないのか?これは気が付くことのできなかった愚か者への罰だ。一生をかけた罰だ。
ずぅっと、ずっと笑っている
ずぅっと、ずっと泣いている
ずぅっと、ずっと手を差し伸べる
ずぅっと、ずっと息が詰まっている
ここが居場所だよ
君はいいね。
ほら、おいでよ!
俺に気づいてよ
大丈夫だよ
君は大丈夫だよ
なんでも、いつでも頼ってね!
なんでも、いつでも頼らせてよ
俺、最低なんです。
コメント
40件
心 ↕ 固まる前のセメント
みんな心の奥では闇があってそれをみんなは偽って誰にも言えないからみんなの心の闇が更に濃くなる…誰かが思い切って自分の思いを言っていたら少しはマシになったのかもしれないですね…
すごい、まじで、昔よりもさらに雰囲気が、、、すごい(?) え、待って、まじでこの作品今の時点で泣きそうなんだけど(?)